Insulineresistentie is het verschijnsel dat het lichaam steeds minder gevoelig wordt voor de werking van insuline. De uit koolhydraten verkregen glucose wordt naar cellen in het lichaam gebracht die dit het meest nodig hebben, met name de spieren. Gevolg is dat onze alvleesklier steeds meer insuline produceert dan nodig is.
Deze overmaat zorgt voor een chronisch licht verhoogd bloedsuikergehalte en, nog erger, een sterk verhoogd triglyceride (vet) gehalte in het bloed. Bovendien blokkeert het teveel aan insuline – zoals we weten- de afbraak van onze vetreserves.
Sillent killer
Mensen die lijden aan insulineresistentie lopen een verhoogd risico op aandoeningen van hart en nieren. Sommigen schatten dat bij mannen 25% van de hartaandoeningen en bij vrouwen zelfs 60% is terug te voeren naar Syndroom X. Daarbij is insulineresistentie een “sillent killer”. De normale keuringen ontdekken de aandoening niet, omdat de glucosegehalte niet significant stijgt en de betreffende persoon ook niet abnormaal dik hoeft te zijn. Wel is het insulineniveau te hoog. Dit kan worden vastgesteld door het bepalen van het glucosegehalte op een nuchtere maag, en door de reactie op een glucose tolerantie test.
Ook het triglyceride in het bloed moeten worden bepaald, evenals de bloeddruk. De ziekte is voor de helft genetisch bepaald, de andere helft wordt veroorzaakt door vetzucht, weinig beweging en roken.
Vet rond de taille
Het gewicht speelt dus een rol, met name wanneer het vet rond de taille zit, het zogenaamde “peermodel”. Terugbrengen van het gewicht volgens de Methode Montignac verbetert de werking van de alvleesklier en daarmee de insulineafscheiding, de hoofdoorzaak van insulineresistentie.
Syndroom X
Syndroom X is een andere naam voor insulineresistentie, een begrip dat wel bekend is uit onze boeken “Slank worden met zakendiners” en “Ik ben slank want ik eet”.
Insulineresistentie ons lichaam wordt steeds minder gevoelig voor de werking van insuline. Er wordt meer insuline produceert dan nodig is